مبارزه با اسلام آمریکایی،آخرین جبهه ماست
ما حواسمان جمع است، دولت اسلامی که در آن «قدس» در اشغال اسرائیل باقی بماند و حرکتی برای آزادی آن صورت نگیرد، دولت آمریکایی است.
فلسطین، پاره تن اسلام است و دولت اسلامی ابوبکر البغدادی دغدغه آزادی «قدس» ندارد و صهیونیستها در جلسات اتاق فکر داعش در ترکیه شرکت میکنند؛ ما سرباز ولایت فقیهایم و تحلیل درست وحقیقت، نزد ماست؛ ابوبکر البغدادی فقط در یک حالت سر از قدس در خواهد آورد و آن زمانی است که اعلام شود نتانیاهو شیعه شده! آنگاه داعش، جهاد را از سوریه و عراق برای آزادی قبله اول مسلمین از اشغال روافض، به صحن مسجد الاقصی منتقل خواهد کرد!
ادامه مطلب ...تصویر واقعی زنان؛ خارج از قاب رسانه
رسانهها و نهادهای فرهنگی با هدف تبیین نقش زن در اسلام، بالاترین ارزش زن را در تحصیلات عالیه، حضور در مشاغل سطوح عالی و ستاندن حق از دامان جامعه تبلیغ میکنند!
دغدغه جدید میلیونرهای تهرانی ، کاشت نگین ۷میلیونی در چشم
از آنجا که سالانه بیش از 80 هزار جراحی بینی در کشور انجام میشود و بهگفته رئیس انجمن تحقیقات راینولوژی 50 درصد این جراحیها ریشه درمانی ندارند؛ با فرض اینکه حداقل هزینه هریک از این جراحیها 3 میلیون تومان باشد، رقمی بالای 120 میلیارد تومان در سال صرف جراحیهای زیبایی بدون رویکرد درمانی میشود.
ایران مهد دلیران ...
ایران اسلامی سرزمینی است آسمانی و حسابش از زمینیها جداست. ذره، ذرهی خاکش با غرور و غیرت درآمیخته، شنهای کویرش هم، لشکر خدا است، در چنین سرزمینی با وجود ارتش ولایی هر تیری که به سوی ملت ایران رها شود، بی اثر که نه، به سوی خودشان کمانه خواهد کرد.
برچسبها: ارتش جمهوری اسلامی ایران, پاتوق یاران
پاسخ ما در صورت جسارت دشمنان
در صورت جسارت دشمنان پاسخ ما کوبندهتر از ۸ سال دفاع مقدس خواهدبود.
برچسبها: ارتش جمهوری اسلامی ایران, پاتوق یاران
سالگرد شهادت “سپهبد قَرَنی” اولین رئیس ستاد مشترک ارتش
امروز رفتم قم، مراسم گرامیداشت سی و پنجمین سالگرد شهادت امیر سپهبد محمدولی قرنی هم، هم زمان با سفر من در حرم حضرت معصومه (س) برگزار می شد.
رفتم یه گوشه نشستم، ایشونو در حد اینکه اسم یه خیابون تو تهرانه و گروهک فرقان ترورش کرده می شناختم. صحبتای سخنران رو که شنیدم دیدم عجب مرد بزرگی بوده، تصمیم گرفتم ایشون رو برای دوستان معرفی کنم.
چطور تو چشمات نیگا کنم ...مادر
نه
دلشان میآمد من را تنها بگذارند، نه دلشان میآمد جبهه نروند. این اواخر
قبل از رفتنشان هر روز با هم یکی به دو میکردند. شوهرم به پسرم میگفت:
«از این به بعد، تو مرد خونهای باید بمونی از مادرت مراقبت کنی.»
پسرم میگفت: «نه آقاجون. من که چهارده سالم بیش تر نیست. کاری ازم بر نمیآد. شما بمونید پیش مادر بهتره»
- پدر جواب داد: اگه بچهای، پس میری جبهه چه کار ؟ بچه بازی که نیست.
- لااقل آب که میتونم به رزمندهها بدم.
دیدم هیچ کدام کوتاه نمیآیند، گفتم «برید، هر دو تاییتون برید.»