نصرت الهی

گروه اسناد و اطلاع رسانی- خاویر پرز دکوئه یاردبیر کل وقت سازمان ملل در 18 آذر 1370 پس از 11 سال از آغاز تجاوز نظامی رژیم بعث عراق علیه ایران و هنگامی که این رژیم جنگ دیگری را در منطقه پس از تجاوز به کویت آغاز کرده بود، عراق را متجاوز و آغازگر جنگ علیه ایران اعلام کرد.

رهبر معظم انقلاب دراین زمینه فرمودند: ما این پیروزی را مدیون بینش حکیمانه امام بزرگوارمان و از مصادیق روشن نصرت خداوند می دانیم.

در 31 شهریور 1359 صدام حسین رییس جمهور رژیم بعث عراق با پاره کردن قرارداد الجزایر در مقابل دوربین های تلویزیون، جنگی نابرابر را علیه ایران اسلامی آغاز کرد.

این رژیم با همکاری قدرت های شرق و غرب تهاجمی وسیع به ایران اسلامی را آغاز کرد، به گونه ای که بیش از 200 شرکت دولتی و خصوصی اروپایی - آمریکایی در تجهیز تسلیحاتی عراق به ویژه تسلیحات شیمیایی، میکروبی مشارکت کردند.

رژیم بعث عراق در 29 تیر 61 در تقابل با عملیات والفجر 2 از سلاح های شیمیایی به صورت محدود و آزمایشی استفاده کرد و در مقابله با عملیات خیبر این سلاحها را به صورت گسترده به کار گرفت، اقداماتی که با سکوت مجامع جهانی روبرو شد.

پس از هشت سال جنگ؛ سرانجام در تیر 1367 ایران قطعنامه 598سازمان ملل متحد را پذیرفت و در 29 مرداد همان سال آتش بس برقرار شد، در این قطعنامه برخلاف قطعنامه های دیگر منافع نظام جمهوری اسلامی در نظر گرفته شده بود، اما با توجه به پذیرش و برقراری آتش بس و انجام برخی بند های قطعنامه، نظیر عقب نشینی و بازگشت به مرزهای بین المللی، تبادل اسرا، هنوز برخی بندهای این قطعنامه نظیر اعلام متجاوز و پرداخت غرامت در هاله ای از ابهام بود.

پس از تجاوز رژیم بعث عراق به کویت در سال1991 خاویر پرز دکوئه یار، دبیر کل وقت سازمان ملل در 18 آذر 1370 پس از 11 سال، از آغاز تجاوز نظامی رژیم بعث عراق علیه ایران؛ عراق را متجاوز و آغازگر جنگ اعلام کرد.

برخی از بندهای گزارش دبیرکل وقت سازمان ملل دراین زمینه به شرح زیر است:

ـ مسلم است که جنگ بین ایران و عراق که سالیان دراز به طول انجامید، شروعش نقض حقوق بین الملل بود و موارد نقض حقوق بین الملل موجب مسئولیت برای مخاصمه است که موضوع اصلی پاراگراف 6 می باشد. آن بخش از موارد نقض مقررات بین المللی که در چارچوب پاراگراف 6 باید مورد توجه ویژه جامعه جهانی قرار گیرد، استفاده غیرقانونی از زور و عدم احترام به تمامیت ارضی یک کشور عضو است. مسلماً در طول جنگ مواردی عمده و گسترده از نقض اصول مختلف حقوق بین المللی انسانی وجود داشته است.

ـ پاسخ عراق به نامه اوت 1991 من پاسخی محتوایی نیست، از این رو من ناچارم به توضیحاتی که قبلاً توسط عراق ارائه شده است تکیه کنم. این یک واقعیت است که توضیحات عراق برای جامعه بین المللی قابل قبول و کافی نیست.

بنابراین رویداد برجسته ای که تحت عنوان موارد نقض در بند پنجم این گزارش بدان اشاره کردم، همانا حمله 22 سپتامبر علیه ایران است که بر اساس منشور ملل متحد اصول و قوانین شناخته شده بین المللی یا اصول اخلاقی، قابل توجیه نیست و موجب مسئولیت مخاصمه است.

ـ حتی اگر قبل از شروع مخاصمه برخی تعرضات از جانب ایران صورت گرفته باشد چنین تعرضاتی نمی تواند توجیه کننده تجاوز عراق به ایران ـ که اشغال مستمر خاک ایران را در طول مخاصمه در پی داشت ـ باشد. تجاوزی که ناقض ممنوعیت کاربرد زور که یکی از اصول حقوق بین الملل است، می باشد.

ـ از میان موارد متعدد نقض حقوق انسانی که در طول جنگ رخ داده، موارد بسیاری توسط سازمان ملل و یا کمیته بین المللی صلیب سرخ ثبت شده است.

به عنوان مثال من به درخواست یک و یا هر دو طرف، در موارد متعددی، هیئتهای کارشناسی را برای تحقیق درباره موارد نقضی مانند استفاده از تسلیحات شیمیایی، حملات به مناطق غیرنظامی و بدرفتاری با اسرای جنگی به صحنه نبرد اعزام کردم. نتیجه این تحقیقات جملگی به شورای امنیت گزارش شده و به عنوان سند این شورا انتشار یافته اند. این گزارشها با کمال تأسف حاکی از وجود شواهدی از موارد نقض جدی حقوق انسانی است و در یک مورد من موظف بودم با تأسف عمیق این یافتة کارشناسان را متذکر گردم که سلاحهای شیمیایی علیه غیرنظامیان ایرانی در منطقه ای در نزدیکی یک مرکز شهری عاری از هرگونه حفاظت در برابر این حملات به کار رفته است (سند شماره 20134/اس)، شورا ناخشنودی خود از این مسئله و محکومیت آن را در قطعنامه 620 مصوبه 26 اوت 1988 اعلام کرد.

با معرفی رژیم بعث عراق به عنوان آغازگر جنگ علیه ایران پیروزی دیگری نصیب مردم ایران شد. ملتی که با فداکاری و اهدای فرزندان خویش هشت سال به دفاع از تمامیت ارضی این مرز و بوم پرداختند و بدین گونه حقانیت ایران، در دفاع مشروع از مرزهایش به اثبات جامعه جهانی رسید.