دینداری ابوجعفر حسینی(ع)

ابوجعفر محمد حسینی(ع) که با چهار واسطه به امام حسین(ع) می رسد، مردی فقیه و اهل زهد و عبادت بود. در ایام معتصم(ملعون) خلیفه عباسی علیه ستم او قیام کرد. معتصم با او جنگ کرد و او به ایران آمد و به شهرهای خراسان، سرخس، طالقان و مرو سفر کرد و گروه بسیاری از مردم ایران با او بیعت کردند.

در مرو چهل هزار نفر با او بیعت کردند. شبی از میان لشکرش صدای گریه ای شنید. تحقیق کرد و فهمید که یکی از لشکریانش، نمد مرد جولایی ( بافنده) را با زور گرفته و این گریه از آن مرد است.

ابوجعفر آن غاصب را طلبید و سبب این کار زشت را از او پرسید؟ گفت: ما در بیعت تو در آمدیم که مال مردم را ببریم و هرچه می خواهیم بکنیم. ابوجعفر نمد را به صاحبش داد و گفت: به چنین مردمی نتوان در دین خدا یاری جست، سپس امر کرد لشکر متفرق شوند و با اصحاب خاص خود به طالقان رفت!