نتیجه عدالت

ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه ا ش می نویسد: ابوجعفر منصور دوانیقی روزی از عمروبن عبید تقاضای پند و اندرز کرد. عمرو گفت: از آنچه شنیده ام، بگویم یا از چیزهایی که دیده ام؟

 منصور گفت: شنیدن کی بود مانند دیدن؟! عمرو گفت: عمربن عبدالعزیز یکی از حکام بنی امیه بود و به واسطه عدالت گسترده اش، مردم زمان او در امن وامان و آسایش زندگی می کردند. هنگامی که از دینا رفت، ورثه او یازده نفر بودند. آنچه از اموال به ارث گذاشت، معادل هفتصد مثقال طلا بود که هر پسری را یکصد وپنجاه قیراط رسید؛ اما وقتی هشام بن عبدالملک از دینا رفت، ورثه او نیز یازده نفر بودند که سهم هر کدام هزار،  هزار دینار شد. پس از مدتی یکی از فرزندان عمربن عبدالعزیز را دیدم که صد اسب در راه خدا داد تا هرکس می خواهد پیاده به حج یا به جنگ کفار رود، از آن اسب ها استفاده کند. در همان ایام یکی از فرزندان هشام را دیدم که گدائی می کرد و از مرد صدقه می گرفت!