تاوان این خون تاقیامت ماند بر ما
روزی که در جام شفق مل کرد خورشید برخشک چوب نیزه ها کرد خورشید
شید و شفق را چون صدف در آب دیدم خورشید را بر نیزه گویی خواب دیدم
خورشید را بر نیزه آری این چنین است خورشید را بر نیزه دیدن سهمگین است
در جام من می بیش تر کن ساقی امشب با من مدارا بیش تر کن ساقی امشب
بر آبخورد آخر مقدم تشنگانند می ده حریفانم صبوری می توانند
من صحبت شب تا سحوری کی توانم من زخم دارم من صبوری کی توانم
تسکین ظلمت شهر کوران را مبارک ساقی سلامت این صبوران را مبارک
من زخم های کهنه دارم بی شکیبم من گرچه این جا آشیان دارم غریبم
من با صبوری کینه ی دیرینه دارم من زخم داغ آدم اندر سینه دارم
من زخم دار تیغ قابیلم برادر میراث خوار رنج هابیلم برادر
من با محمد(ص)از یتیمی عهد کردم با عاشقی میثاق خون در مهد کردم
بر ریگ صحرا با اباذر پویه کردم عماروش چون ابر و دریا مویه کردم
من تلخی صبر خدا در جام دارم صفرای رنج مجتبی(ع)در کام دارم
من زخم خوردم صبر کردم دیر کردم من با حسین(ع) از کربلا شبگیر کردم
فریادهای خسته سر بر اوج می زد وادی به وادی خون پاکان موج می زد
بی درد مردم ما خدا بی درد مردم نامرد مردم ما خدا نامرد مردم
از پا حسین(ع) افتاد و ما بر پای بودیم زینب(س) اسیری رفت و ما برجای بودیم
از دست ما بر ریگ صحرا نطع کردند دست علم دار خدا را قطع کردند
نوباوگان مصطفی را سر بریدند مرغان بستان خدا را سر بریدند
در برگ ریز باغ زهرا(س)برگ کردیم زنجیر خاییدیم و صبر مرگ کردیم
چون ناکسان ننگ سلامت ماند بر ما تاوان این خون تا قیامت ماند بر ما
